که پر از خاطره ی بودن هاست

یادآوری بعضی خاطره ها ؛ درست مثل این می مونه که با لباس نامناسب و بدون چتر وسط خیابون ببینی داره بارون میاد . نمی دونی خوش حال بشی از بارون و ازش لذت ببری یا نگران ِ لباس کم و احتمال سرماخوردگی باشی  .خاطره هایی که یه حس ِ خوب و گاها جدید دارند ؛ اونایی که بعد از کلی وقت هنوز حجم قابل قبولی از فکر رو به خودشون اختصاص می دن ؛  همونایی که با هر بار مرورش دل آدم بیشتر براشون تنگ می شه ؛ همونایی که همه چی فول اچی دی تو خاطر ِ آدم هست ؛ همونایی که مثل مزه ی مورد علاقه که زیر دندون می مونه ؛ همش گوشه ی چشمت داری می بینیش. آدم نمی دونه بعد از به خاطر آوردن اینا باید خوش حال باشه که اون قدر خوب بوده که  هنوز یادش هست؛ یا ناراحت که چرا یه دونه بهتر و جدیدترش دوباره ساخته نشد ...{ به خاطره ها فکر می کند و گزینه ی ذخیره و انتشار را می زند } .


+کامل ِ عنوان بوده  : چه خالیست حجم ِ دنیا / که پر از خاطره ی بودن هاست ( از بیژن جلالی ) .