من و خودم دوتایی

همه ی ما ؛ دو تاییم . ما و اون مایی که تو ذهنمون داریمش . همونی که خیلی وقتا باهاش حرف می زنیم . همونی که اون بالا نشسته و نقش های مختلفی داره . یه وقتایی می شه عاقل ِ درون یا می شه کودک ِ درون . این همون شخصیه که وقتایی که موندیم چی کار کنیم باهاش حرف می زنیم تا به نتیجه برسیم که چی کار کنیم . " یعنی برم اینجا " " یعنی بخرم اینو " " حالا چی کار کنم " . بازم یاد ِ انیمیشن inside out افتادم . انگار که ما اون بالا ؛ لابه لای سیناپس های مغزیمون یه اتاق فکر داریم . همه کراکتر های هیجان و منطق و عقل و احساساتمون دور هم می شینن و تصمیم می گیرن و رای نهایی عین ِ یه تصمیم جدید از سیناپس های مغزیمون میاد پایین و ما انجامش می دیم . حالا اینکه یه نفر تو شرایط مختلف تصمیم های غیر منطقی یا احساساتی می گیره به خاطر اینه که اون بالا یکی از جنبه ها ؛ بی جنبه بازی در میاره.